Bob Dylan-Senor

Κύριε, κύριε, μου λέτε πού κατευθυνόμαστε;
Στον δρόμο του Λίνκολν ή στον Αρμαγεδδών;
Φαίνεται σαν να έχω ξανακατέβει τον δρόμο αυτό
Υπάρχει κάποια αλήθεια σ' αυτό, Κύριε;


Κύριε, κύριε, ξέρετε πού κρύβεται αυτή;
Για πόσο ακόμη θα ταξιδεύουμε;
Για πόσο ακόμη θα πρέπει να κρατήσω
τα μάτια μου κολλημένα στην πόρτα;
Θα υπάρχει κάποια άνεση εκεί, κύριε;

Υπάρχει ένας κακός αέρας
ακόμα φυσάει σε εκείνο το ανώτερο κατάστρωμα
υπάρχει ένας σιδερένιος σταυρός
ακόμα κρεμασμένος κάτω γύρω από το λαιμό της.
Υπάρχει μία μπάντα σε πορεία
που ακόμη παίζει σε εκείνο το άδειο μέρος
Όπου αυτή με κράτησε στην αγκαλιά της
ένα καιρό και είπε, "Μη με ξεχάσεις"

Κύριε, κύριε, μπορώ να δω αυτό το βαμμένο βαγόνι
μπορώ να μυρίσω την ουρά του δράκου.
δεν μπορώ να αντέξω την αγωνία άλλο.
Μπορείτε να μου πείτε με ποιον να έρθω σε επαφή, κύριε;

Καλά, το τελευταίο πράγμα θυμάμαι
προτού να γδυθώ και να γονατίσω
είναι μία ακολουθία από ανόητους
κολλημένους σε ένα μαγνητικό πεδίο.
Ένας τσιγγάνος με μια σπασμένη σημαία
και ένα λαμπερό δαχτυλίδι
Είπε "γιε μου, αυτό δεν είναι όνειρο πια,
είναι η πραγματικότητα."

Κύριε, κύριε
ξέρετε οι καρδιές τους είναι σκληρές σαν δέρμα.
Καλά, δώστε ένα λεπτό, επιτρέψτε μου να το ενώσω.
Απλά πρέπει να μαζέψω τον εαυτό μου από το πάτωμα.
Είμαι έτοιμος όταν είστε και εσείς, κύριε.

Κύριε, κύριε, ας αποσυνδέσουμε αυτά τα καλώδια,
ας αναποδογυρίσουμε αυτούς τους πίνακες.
Αυτό το μέρος δεν έχει νόημα για εμένα πλέον.
Μπορείτε να μου πείτε τι περιμένουμε, κύριε;