Στη Βιέννη είναι δέκα κορίτσια,
ένας ώμος που κλαίει με λυγμούςο θάνατος
κι ένα δάσος με ταριχευμένα περιστέρια.
Υπάρχει ένα κομμάτι από το αύριο
μες στο μουσείο της πάχνης.
Υπάρχει μια αίθουσα με χίλια παράθυρα.
Άι,άι άι άι άι..!
Δέξου αυτό το βαλς,το βαλς,το βαλς
με το στόμα κλεισμένο.
Σε θέλω,σε θέλω,σε θέλω
με την πολυθρόνα και το νεκρό βιβλίο
στην σκοτεινή σοφίτα του κρίνου
στο μελαγχολικό το διαδρομο
Στο κρεβάτι μας της σελήνης
και στο χορό που ονειρεύεται η χελώνα
Άι,άι,άι,άι!
Δέξου αυτό το βαλς.το βαλς,το βαλς
το κοψομεσιασμένο
Αυτό το βαλς,το βαλς.το βαλς,
του ναι,του θανάτου και του κονιάκ
που στην θάλασσα βουτάει την ουρά του
Στη Βιέννη είναι τέσσερις καθρέφτες,
όπου παίζουνε το στόμα σου κι ήχοι.
Υπάρχει ένας θάνατος για πιάνο
που βάφει γαλανά τ'αγόρια.
Υπάρχουνε ζητιάνοι πάνω στις σκεπές,
υπάρχουν κορδέλες δροσερές του θρήνου.
Άι,άι,άι,άι!..
Δέξου αυτό το βάλς,το βαλς,το βαλς
που ξεψυχάει στα χέρια μου..
Γιατί σε θέλω αγάπη μου,σε θέλω,
στη σοφίτα όπου παίζουν τα παιδιά
κι ονειρεύομαι φώτα παλιά της Ουγγαρίας
μες στους θορύβους απ'το χλιαρό απόγευμα
κοιτώντας πρόβατα και κρίνα από χιόνι
στη σκοτεινή σιωπή απ'το μέτωπό σου.
Άι,άι,άι,άι!
Δέξου αυτό το βάλς,το βαλς,το βαλς
του "Σε θέλω πάντα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου