La Boheme - C.Aznavour & J.Groban

Σας μιλώ για μια εποχή που όσοι είναι κάτω των είκοσι ετών
δεν μπορούν να γνωρίζουν..
Η Μονμάρτη τον καιρό εκείνο 
κρεμούσε τις πασχαλιές 
σχεδόν κάτω απο τα παράθυρά μας 
Κι αν το ταπεινό δωμάτιο
που είχαμε για φωλιά μας
δεν έμοιαζε τόσο σπουδαίο..
Εκεί ήταν που γνωριστήκαμε
εγώ παραπονούμενος για την πείνα μου
και συ ποζάροντας γυμνή

Η μποέμικη ζωή..Η μποέμικη ζωή!
Που σήμαινε πως ήμασταν ευτυχισμένοι...
Η μποέμικη ζωή..Η μποέμικη ζωή..
Τρώγαμε μέρα παρά μέρα..
Στα γειτονικά καφενεία
ήμασταν κάποιοι
που αναμέναμε τη δόξα...
Μολονότι φτωχοί
και με την κοιλιά μέσα...
δεν παύαμε να πιστεύουμε σ' αυτό!
Και όταν κάποιο μαγειρείο
με αντάλλαγμα ένα καλό ζεστό γεύμα
μας έπαιρναν ένα καμβά...
Απαγγέλαμε στίχους
παρέα γύρω από τη σόμπα
ξεχνώντας το χειμώνα...

Η μποέμικη ζωή!Η μποέμικη ζωή!
που σήμαινε πως είσαι ωραία...
Η μποέμικη ζωή!Η μποέμικη ζωή!
Και είχαμε όλοι μας τόσο ταλέντο...

Συχνά τύχαινε
να μένω νύχτες ξάγρυπνος
μπροστά στο καβαλέτο μου
ρετουσάροντας το σχέδιο
στο περίγραμμα ενός στήθους
στην καμπύλη ενός γοφού.
Και δεν ήταν παρά πρωί
όταν επιτέλους καθόμασταν
μπροστά από ένα καφέ κρέμα
εξαντλημένοι μα εκστασιασμένοι!
Ήταν αρκετό πού αγαπιόμασταν
και αγαπούσαμε τη ζωή...

Η μποέμικη ζωή!Η μποέμικη ζωή!
Που σήμαινε πως είναι να 'σαι είκοσι χρονών...!
Η μποέμικη ζωή!Η μποέμικη ζωή!
Και ζούσαμε με τον αέρα της εποχής...

Όταν περιστασιακά πηγαίνω
κάνοντας βόλτα
στην παλιά συνοικία μου...
δεν αναγνωρίζω πια ούτε τα κτίσματα
ούτε τους δρόμους που έβλεπε η νιότη μου..

Από την κορυφή μιας σκάλας
ψάχνω το ατελιέ
απ' το οποίο δεν απέμεινε τίποτα...
Μέσα στο καινούργιο σκηνικό της
η Μονμάρτη είναι περίλυπη...
και οι πασχαλιές έχουν πεθάνει....

Η μποέμικη ζωή!Η μποέμικη ζωή!
Ήμασταν νέοι,ήμασταν τρελοί...!
Η μποέμικη ζωή, η μποέμικη ζωή
Που σημαίνει........
απολύτως τίποτα πια.......