Που αιωρείται ψηλά πάνω από λιβάδια και λόφους
Όταν ξαφνικά είδα έναν όχλο
Ένα πλήθος ασφόδελοι χορεύανε·
Κατά μήκος της λίμνης, κάτω από τα δέντρα,
Δέκα χιλιάδες χορεύανε στο αεράκι.
Τα κύματα δίπλα τους χορεύανε αλλά αυτοί
ξεπερνούσαν τα αφρώδη κύματα σε χαρά
Ένας ποιητής δεν θα μπορούσε παρά να ευθυμίσει
Με μια τέτοια γελαστή παρέα
Κοιτούσα και κοιτούσα αλλά λίγο σκέφτηκα
Τι θησαυρό το θέαμα μου είχε προσφέρει.
Γιατί συχνά όταν ξαπλώνω στον καναπέ μου
Κενός ή με συλλογιστική διάθεση
Αστράφτουν πάνω σ' αυτό το εσωτερικό μάτι
Που είναι η ευτυχία του να είσαι μόνος
Και τότε η καρδιά μου γεμίζει με ευτυχία
Και χορεύει με τους ασφόδελους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου