Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

John Cage: 4'33'' for piano (1952)






They missed the point. There’s no such thing as silence.What they thought was silence, because they didn’t know how to listen,was full of accidental sounds.You could hear the wind stirring outsideduring the first movement.During the second,raindrops began patterning the roof,and during the thirdthe people themselves made all kinds of interesting soundsas they talked or walked out...


Το έργο είναι...σιωπηλό
Τέσσερα λεπτά και τριάντα τρία
δευτερόλεπτα σιωπής
Ο μοναδικός ήχος που ακούγεται
είναι ο ήχος του περιβάλλοντος.
Ο κάθε ακροατής όμως μπορεί να αφουγκραστεί
τους δικούς του ήχους απο το κορμί του
Τον ήχο της αναπνοής,
η τους χτύπους της καρδιάς του
Για τον Κέιτζ όλοι οι θόρυβοι και οι ήχοι
μπορούσαν να είναι μουσική.
Πιστευε ότι η μουσική «είναι τέλεια,
αν κάποιος παραβλέψει το μυαλό
και τις επιθυμίες του
και την αφήσει να δράσει μόνη της».
Σε μια διάλεξή του γύρω από την έννοια του τίποτα, δήλωνε:
«Δεν έχω τίποτα να πω. Και το λέω».

Κι εγώ πιστεύω ότι μερικές φορές
χρειάζεται να πάψουμε να φλυαρούμε
οταν δεν έχουμε τίποτα να πούμε
Ας σταματήσουμε για λίγο και ας αφουγκραστούμε
κι εμείς τους χτύπους της καρδιάς μας
ή τους χτύπους απο την καρδιά του διπλανού μας

1 σχόλιο:

Velvet είπε...

Θα μπορούσατε να αναφέρετε την πηγή που το πήρατε εδω:

http://stavento-velvet2.blogspot.gr/2011/01/john-cage-4-sounds-of-silence.html

.