Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Όνειρο-Κουκέλη Χριστίνα



 Μόνο ένα ευαίσθητο αφτί μπορεί να πιάσει
τον στεναγμό της βροχής που ψυχορραγεί,
τον θρήνο που κάνει ένας μίσχος όταν μαραίνεται,
ένα αστέρι που έχασε τον προορισμό του,
το όνειρο που ποτέ δεν πραγματώθηκε.
.. Πρόσεχε θα πέσεις….
Το να πατάς στην βεβαιότητα σε κάνει να βαδίζεις αργά προς τον θάνατο.
Εγώ φοβάμαι να φοβάμαι
Και αν δεν τολμάς να περπατήσουμε μαζί στα άκρα , κράτα με
και ζήσε στα όνειρά μου
όπως και ’γω θα ζω μές τα δικά σου όνειρα


Δεν υπάρχουν σχόλια: