Μια παρτίδα σκάκι…

Η εικόνα του Ιππότη που παίζει σκάκι με το Θάνατο το χάραμα,
σκιαγραφεί και πλέκει το υφαντό της ανθρώπινης ύπαρξης και της αγωνίας,
με ανεξίτηλα χρώματα, παντοτινά.
Είμαστε όντα , που οδεύουν στο θάνατό τους…Η ζωή ειναι μια διαδικασία η οποία περιέχει άπειρες μεταβλητές στο μέσο της. Πλήρη ρευστότητα και ματαιότητα. Η μόνες σταθερές ειναι η γεννηση και ο θάνατος.Το παιχνίδι με τον Χάρο είναι δύσκολο και μάταιο , θα σε κερδίσει αλλά μπορείς να κερδίσεις χρόνο και να λάβεις δώρα δυνάμεως και συνειδητότητας.


Τι ζητάς;
Ρωτάει, ο θάνατος.
-Γνώση!
Απαντά ,ο ιππότης.
-Ζητάς εγγυήσεις!
Καταλήγει, ο μόνιμος σύντροφός μας.
…Και συνεχίζει…

-Τώρα… ξέρω ποια θα είναι η επόμενη κίνησή σου.

Ερωτήματα,

ύπαρξη, ζωή, θρησκεία, θεός, ευτυχία, αγάπη, μυστήριο, Θάνατος.
Ερωτήματα ρεαλιστικά, ταυτόχρονα σουρεαλιστικά και παιχνιδιάρικα μαζί.
Ο ιππότης είναι ένας άνθρωπος σκεπτόμενος, έντονα προβληματισμένος,
με υπαρξιακά και μεταφυσικά ερωτήματα.
Σε κάνει να συμμετέχεις σε όλη αυτή τη διαδικασία αναζήτησης.
Διψάει για γνώση και στο μεταδίδει.
Αντίθετα ο ιπποκόμος είναι πιο ρεαλιστής έχει υιοθετήσει
την άποψη, του υλιστή, του μηδενιστή.
Ο ιππότης εκφράζει τον στοχασμό, τον στωικισμό,
ο ιπποκόμος την αμφιβολία, την άρνηση, τον κυνισμό,τον ‘επικουρισμό’.
Το ζευγάρι των γελωτοποιών την ευτυχία την αγάπη, το βλέμμα ενός παιδιού,
που κοιτάζει πρώτη φορά τον κόσμο, την ελπίδα.
Όλοι… μέσα στην σκακιέρα του παιγνιδιού!
Αυτό που διακρίνει την τέχνη από την α-τεχνία

είναι ο βαθμός στον οποίο μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε

σαν καινούρια μια οικεία παράσταση ή κατάσταση,
ο βαθμός στον οποίο οι εικόνες της μένουν μέσα μας
να μας συντροφεύουν και
δεν καταναλώνονται απλώς επί τόπου,
για να ξεχαστούν αμέσως μετά. ..
.
Είναι η ανθρώπινη ζωή… μιά μάταιη παρτίδα σκάκι?